In 1982 was TRON een vernieuwende film qua special effects en vormgeving. Schijnt, want ik ben TRON: Legacy helemaal blank ingegaan. TRON heb ik nooit gezien, en van dit vervolg had ik alleen een trailer langs zien komen. Een trailer die erg de indruk gaf dat de film draaide om visueel spektakel: mooie visual effects, vormgeving, sfeer, etcetera, en minder om het verhaal. En die indruk klopte.

TRON: Legacy volgt Sam Flynn, wiens vader jaren geleden eens een computerspel, TRON, heeft gemaakt, met daarin een flinke dosis kunstmatige intelligentie. Blijkbaar kun je als speler 'in' het spel verdwijnen, maar er wordt nooit uitgelegd hoe dat werkt. Dat gebeurt echter met Sam, die zijn vader al jaren kwijt is. De man is gewoon verdwenen. Wat blijkt: hij zit gevangen in het spel en nu Sam er is heeft hij een kans te ontsnappen.

Als je de technologie wegdenkt is de film gewoon een verhaal over het getransporteerd worden naar een fantasiewereld met andere regels en gebruiken. Alleen dan vormgegeven op een technologische manier. En het ziet er goed uit. Hoewel het vormgevingsprincipe nog steeds gebaseerd is op monochrome beeldschermen uit de jaren '80, zien de beelden in het spel, de actie/spelscenes en de omgevingen er allemaal prachtig uit. De actie is ook leuk om te zien en de muziek, geleverd door Daft Punk, kleedt het mooi aan.

Het verhaal is flinterdun, net voldoende om overeind te blijven en draagt dus niet bepaald bij aan de kwaliteit van de film, maar het is de moeite waard gewoon te gaan kijken om de visuele aspecten. In dat opzicht is de film misschien iets te lang, maar goed uit te houden.