De Walkman
Van het web • • comment
Ik weet nog dat ik stapels met bandjes had. Opgenomen van de radio of van een CD. Met losse tracks (waarbij zorgvuldig geprobeerd werd om de opname precies te starten als de DJ zijn kop houdt, het was de oerversie van het illegale downloaden) of megamixes van de zaterdagavond of oudejaarsavond (daar haalde ik speciale bandjes van 2 uur voor, zodat 1 zijde precies 1 mix kon bevatten). En vaak wisselen natuurlijk, anders ging je de volgorde van de nummers uit je hoofd leren. Ik heb nog steeds nummers uit 1992 waarbij ik, als ik die hoor op de radio, aan het einde alvast de melodie van 'het volgende nummer' in mijn hoofd krijg. En balen als de batterijen opraakten, want dan ging het motortje trager draaien en klonk je muziek helemaal raar.
De Walkman heeft inmiddels een geschiedenis van 30 jaar. Voor de BBC reden om een tiener anno 2009, die opgegroeid is met de iPod, eens een dagje met een heule oude Walkman te laten rondlopen. De indruk die hij krijgt is naar verwachting, maar leuk om te lezen.
Hoe kijken we over 30 jaar naar de iPod van nu? Vinden tieners van 2039 het verbazend dat er 'nog in gigabytes' wordt gerekend qua schijfruimte, dat je je video's er niet gewoon mee op de muur kunt projecteren, dat de accu niet gewoon een maand meegaat, of dat sommigen van ons nu nog een aparte iPod en telefoon hebben? Of zijn de verschillen veel groter en is de vooruitgang veel verder dan we ons nu kunnen indenken?
Misschien moet ik mijn eerste iPod (een iPod Mini van 4GB) maar alvast ergens in een doos leggen, om over twintig, dertig jaar eens op te zoeken en de vergelijking te maken.